OpaH daLaM keNanGan (1933 - 2012)

Byk benda yg sy nak tulis...byk benda yg sy nak kongsi...tp tak tau nak mula dari mana n bagaimana....dunia sy terasa kosong, sepi sejak opah tak de...ye opah da 'tinggalkan' saya sabtu lalu (07.01.12) inilah saat2 yg paling saya takut utk hadapi...dan bila detik dan waktu itu sampai, saya seolah2 terkapai2 mencari tmpt utk berpaut...membina kekuatan utk menjalani kehidupan tanpanya disisi selepas ini...

Opah...dia ibarat ibu bg saya, dia yg membesarkan saya, menyekolahkan saya....28 thn saya membesar bersama dia...dia sentiasa ada saat sy gembira dan kecewa...opah...dia ibarat tangan kiri saya, bila dia pergi seperti separuh dari nyawa saya juga turut dibawa pergi :'(

Saya masih belom puas hidup bersama dgnnya, masih belom puas bermanja dgnnya, masih belom puas menjaganya, saya masih lagi seorg anak kecil yg mengharapkan kasih sayang dan belaian manja darinya, seorang anak kecil yg mengharapkan doa2 darinya...tapi ini hukum alam yg perlu saya terima, setiap yg bernyawa pasti akan mati...

Syukur...kerna opah pergi saat saya sempat menatap wajahnya buat kali terakhir (kira2 10 min slps saya smpi diumah Mak Wan) opah pergi saat saya sempat utk mengajar dia mengucap kalimah syahadah (walau waktu itu raungan saya lagi kuat dari suara saya mengajar dia mengucap) opah pergi dgn 'senang' dan 'tenang'...moga laluan opah ke 'sana' juga sesenang itu...Aminnn

Alhamdulillah...saya berpeluang utk memandikan opah buat kali terakhir...berpeluang utk membantu memakaikan opah persalinan serba putih (kafan) yg bakal dibawa pergi...walaupun hati saya sakit sngt waktu itu, walaupun jantung saya bagaikan hendak pecah menahan sakit, walaupun kepala saya sngt berat menahan tangis... tapi saya tahu saya perlu kuat kerna ini saja peluang terakhir utk saya berbakti kepada opah...utk saya melaksanakan tanggungjawab saya...dan bila tiba saat utk mencium opah buat kali terakhir...saat itulah saya bagaikan hendak pengsan kerna saya tahu tiada lagi wajah opah utk saya tatap selepas ini... :'(

Dulu saya malu bila opah panggil saya dgn gelaran 'Manja' dihadapan kawan2 @ org luar selain keluarga tapi sekarang panggilan itulah yg paling saya rindu...klu dulu saya rasa bingit bila opah mula buka mulut memberi nasihat...tapi skrg suara itulah yg plg saya rindu...klu dulu opah selalu menangis kerna tak snggp nak meninggalkan anak cucu bila dia da tak de nanti...tapi skrg kami pula yg menangis bila terkenangkan opah.... :'(

Skrg da tak de lagi rutin mingguan 'berkampung' dirumah Mak Wan melawat opah...skrg da tak perlu lagi nak call Acik dari opis tnye 'Acik nak pg tngk Opah ke ptg nie?'...lepas nie da tak perlu lagi bg alasan xboleh nak stay back sbb nak kena blk awal, nak g tgk Opah...semua ini akan buat saya lagi rindu :'(

Opah...Moga opah tenang di sana...moga roh opah ditempatkan bersama dgn org2 yg soleh dan solehah...Opah dan Mak tunggu orang kat 'sana' ye??? Ya Allah, Kau terangi la kubur mereka ini dgn cahaya keimanan dan Kau jadikanla kubur mereka ini sebagai taman2 di Syurga-Mu...AMINNNN

Al-fatihah...utk Opah n Mak :'(